Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (tzw. RODO) wprowadza wiele zmian w zakresie ochrony danych osobowych, które mają ujednolicić rynek unijny w tym zakresie.
W art. 88 RODO wskazano również na możliwość zawierania w przepisach krajowych bardziej szczegółowych przepisów mających zapewnić ochronę praw i wolności w przypadku przetwarzania danych pracowników w związku z zatrudnieniem. Takie przepisy muszą obejmować odpowiednie i szczegółowe środki zapewniające osobie, której dane dotyczą, poszanowanie jej godności, prawnie uzasadnionych interesów i praw podstawowych – także w przypadku wprowadzenia systemów monitorujących w miejscu pracy.
Opublikowany przez Ministerstwo Cyfryzacji projekt Ustawy – przepisy wprowadzające ustawę o ochronie danych osobowych z dnia 12 września 2017 r., wprowadza m.in. instytucję monitoringu wizyjnego w art. 224 kodeksu pracy, która do tej pory nie była uregulowana w polskich przepisach. Stosowany przez pracodawcę monitoring będzie mógł służyć wyłącznie zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników, ochronie mienia lub zachowaniu w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Wykluczone będzie stosowanie monitoringu jako środka kontroli wykonywania pracy przez pracownika.
Decyzję o wprowadzeniu szczególnego nadzoru nad miejscem pracy lub terenem wokół zakładu pracy w postaci środków technicznych podejmować będzie pracodawca. Dane uzyskane w wyniku stosowania monitoringu będą mogły być przetwarzane wyłącznie do celów, dla których zostały zebrane, a pracodawca będzie mógł przechowywać takie dane jedynie przez okres niezbędny dla realizacji tych celów.
Na obecnym etapie prac najwięcej kontrowersji budzi art. 224 § 2, który wskazuje, że taki monitoring nie może obejmować pomieszczeń, które nie są przeznaczone do wykonywania pracy, w szczególności pomieszczeń sanitarnych, szatni, stołówek lub palarni. O ile zrozumiały jest zakaz monitorowania pomieszczeń sanitarnych i szatni, nieuzasadnione wydaje się wyłączenie innych typów pomieszczeń – np. palarni, czy korytarzy. Monitorowanie takich miejsc może przyczynić się do wzrostu poziomu bezpieczeństwa w zakładzie pracy i nie powinno być uznawane za nadmierną ingerencję w sferę prywatności pracowników.
Wprowadzając monitoring wizyjny pracodawca zobligowany będzie poinformować pracowników nie później niż 14 dni przed jego uruchomieniem. W przypadku zatrudniania nowych pracowników informacja o monitorowaniu powinna być przekazana jeszcze przed dopuszczeniem ich do pracy.
Opisywane regulacje są nadal na etapie procesu legislacyjnego i mogą podlegać zmianom, m.in. związanymi z uwagami otrzymanymi w drodze konsultacji publicznych. Będziemy sprawę monitorować, a o ostatecznym kształcie projektowanej regulacji poinformujemy Państwa w późniejszym numerze biuletynu.