Wykorzystanie spółek komandytowo-akcyjnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania pozwala zoptymalizować podatki, ale sądy czasami to kwestionują. Czy słusznie? Zdaniem ekspertów nie zawszeOrgan musi wziąć pod uwagę działanie w dobrej wierzeWojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu o umowachTEZA Polska może opodatkować dochód spółki słowackiej z tytułu uczestnictwa w polskiej spółce komandytowo–akcyjnej (SKA) będącej jej zakładem.
STAN FAKTYCZNY SKA (skarżąca) ma dwóch akcjonariuszy. Jeden poinformował ją o zamiarze wniesienia aportem posiadanych akcji do słowackiej spółki (SKS) w celu pokrycia podwyższenia wkładu. SKS jest spółką osobową z osobowością prawną działającą zgodnie z prawem słowackim jako odpowiednik polskiej spółki komandytowej. SKS jest zgodnie z prawem słowackim samodzielnym podmiotem praw i obowiązków, który w wyniku otrzymania aportu stanie się w miejsce wnoszącego aport akcjonariuszem skarżącej spółki.
UZASADNIENIE Spółka chciała wiedzieć, czy dywidenda wypłacona SKS będzie opodatkowana w Polsce i czy w takim przypadku skarżąca będzie, jako płatnik, musiała pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych.
Sąd, odnosząc się do meritum sporu, przyznał rację ministrowi finansów. Organ prawidłowo przyjął, że posiadanie przez spółkę kapitałową udziałów w SKA, utworzonej zgodnie z prawem polskim, skutkuje powstaniem zakładu spółki w Polsce w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z kolei dochody z udziału w SKA będą dochodami z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-słowackiej zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim z tych państw przez położony tam zakład. Wówczas zyski mogą być opodatkowane w drugim państwie, ale tylko w takiej proporcji, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Z kolei jak wynika z art. 7 ust. 2 tej umowy, jeżeli przedsiębiorstwo umawiającego się państwa prowadzi działalność w drugim państwie poprzez położony tam zakład, to (z pewnymi zastrzeżeniami) w każdym umawiającym się państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby prowadził taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
Sąd biorąc pod uwagę przepisy umowy polsko–słowackiej oraz komentarz do Modelowej Konwencji OECD wyjaśnił, że spółka słowacka, udziałowiec polskiej SKA, posiada zakład w Polsce. Zatem spółka osobowa posiadająca osobowość prawną (spółka słowacka), utworzona zgodnie z prawem słowackim, jest przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 7 tej umowy. Z kolei za zakład należy uznać każdą działalność zarobkową przedsiębiorstwa prowadzoną w drugim umawiającym się państwie i opodatkować na zasadach określonych w art. 7 umowy.
WSA wyjaśnił też, że zgodnie z komentarzami do modelowej konwencji OECD posiadanie udziału w zagranicznej spółce osobowej jest równoznaczne z posiadaniem zakładu w tym państwie i w konsekwencji prowadzi do opodatkowania przychodu z udziału w spółce osobowej jako przychodu wspólnika z tytułu działalności gospodarczej. Ponadto, skoro spółka osobowa nie ma podmiotowości prawnopodatkowej, to dysponowanie jej placówką należy przypisać wspólnikom spółki, którzy taką podmiotowość mają, a zatem każdy ze wspólników będzie miał zakład w państwie, gdzie prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem spółki osobowej.
Sąd dodał, że szczególnym rodzajem udziału w zyskach spółki osobowej jest zysk akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej. Biorąc pod uwagę umowę polsko-słowacką, jest to dochód z działalności gospodarczej prowadzonej za pomocą zakładu. A zatem, zgodnie ze wspomnianym art. 7 umowy polsko-słowackiej, Polska ma prawo opodatkować dochody spółki słowackiej z tytułu uczestnictwa w polskiej spółce komandytowo-akcyjnej będącej jej zakładem. Zdaniem WSA nie ma w tym przypadku znaczenia uchwała NSA dotycząca opodatkowania akcjonariuszy SKA (sygn. akt II FPS 1/11), ponieważ kwestią sporną jest kwalifikacja przychodów w świetle przepisów umowy polsko-słowackiej, a nie przepisów ustawy o CIT, których dotyczy uchwała.
Sąd orzekł więc, że dochód z dywidendy wypłaconej przez SKA spółce słowackiej będzie opodatkowany zgodnie z art. 7 umowy. Natomiast zasady jego opodatkowania oraz dalsza kwalifikacja prawnopodatkowa dokonywana jest w oparciu o właściwe przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Co więcej, spółka wypłacając zysk spółce słowackiej nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.Wyrok WSA w Poznaniu z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 887/12, nieprawomocny
OPINIA EKSPERTAJózef Banach radca prawny w InCorpore Banach Szczepanik PartnerzyKwestia opodatkowania dochodu uzyskiwanego przez zagranicznego akcjonariusza polskiej spółki komandytowo-akcyjnej faktycznie nie jest ani jednoznaczna, ani oczywista, szczególnie przy uwzględnieniu dotychczasowego orzecznictwa sądów administracyjnych. Na tym tle orzeczenie WSA w Poznaniu jawi się jako przykład wyroku, w którym sąd w sposób przekonujący, a przede wszystkim zgodny zarówno z obowiązującymi przepisami prawa wewnętrznego oraz międzynarodowego prawa podatkowego, jak i zdrowym rozsądkiem, rozstrzygnął przedmiotową kwestię. W pełni należy bowiem podzielić kluczowy pogląd sądu, zgodnie z którym w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) określenie „przedsiębiorstwo” stosuje się do prowadzenia wszelkiej działalności zarobkowej, a tym samym słowacka spółka osobowa, będąca w Słowacji odrębnym podatnikiem, jako akcjonariusz polskiej spółki komandytowo-akcyjnej, ma w Polsce zakład w rozumieniu umowy o UPO. Nierezydenci, niezależnie od formy prawnej, podlegają bowiem opodatkowaniu w Polsce, jeżeli jest tu położone źródło przychodu w postaci działalności zarobkowej wykonywanej przez transparentną spółkę osobową, a taką jest również SKA.Zagraniczne fundusze również korzystają ze zwolnienia
Naczelny Sąd Administracyjny o CITTEZA Wypłata dywidendy zagranicznemu funduszowi inwestycyjnemu jest zwolniona z CIT w Polsce.STAN FAKTYCZNY Spółka złożyła wniosek o interpretację podatkową. Wyjaśniła, że jej akcjonariuszami mogą być luksemburskie spółki inwestycyjne, funkcjonujące dodatkowo jako wehikuły zbiorowego inwestowania. W związku z tym chciała wiedzieć, czy wypłata dywidendy dla takich akcjonariuszy jest w Polsce zwolniona z CIT na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).
UZASADNIENIE Spór dotyczył wykładni art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT oraz przepisów ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. nr 146, poz. 1546 z późn. zm.). Spór sprowadzał się do tego, czy fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych w stanie prawnym obowiązującym przed wejściem w życie nowelizacji ustawy o CIT z 25 listopada 2010 r. (1 stycznia 2011 r.) może być zwolniony z podatku w Polsce.
Sąd powołał się na wcześniejszy wyrok (z 28 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 1308/11). Wskazał, że każdy przepis prawa funkcjonuje w określonym otoczeniu prawnym i uwzględnienie tego otoczenia jest konieczne dla sformułowania w wydawanej interpretacji prawidłowego stanowiska i jego uzasadnienia. Otoczeniem prawnym są także ratyfikowane umowy międzynarodowe, w tym Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE, z art. 10 traktatu wynika, że w razie sprzeczności między przepisami krajowymi i wspólnotowymi pierwszeństwo ma norma wspólnotowa. Pierwszeństwo to powinny uwzględniać nie tylko sądy, ale wszystkie organy państwa. Sąd stwierdził więc, że interpretując przepisy ustawy o CIT, trzeba brać pod uwagę także przepisy dyrektywy Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z 13 lipca 2009 r. Istota tych ostatnich przepisów sprowadza się do tego, że fundusze tego samego typu nie mogą znajdować się w sytuacji obiektywnie nieporównywalnej. Sąd wyprowadził z tego wniosek, że interpretacja art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT, pozwala na przyjęcie, że fundusz inwestycyjny mający siedzibę w innym państwie członkowskim niż Polska jest funduszem działającym na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Taka wykładnia prowadzi do porównywalnego traktowania funduszy działających na wspólnym rynku, niezależnie od ich siedziby, i w efekcie pozwala uniknąć kolizji z prawem wspólnotowym.
NSA stwierdził, że wykładnia tych przepisów dokonana przez WSA jest prawidłowa. Art. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych określa bowiem zasady tworzenia i działania funduszy mających siedzibę w Polsce oraz zasady prowadzenia działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające. Zgodnie z art. 2 pkt 9 tej ustawy funduszem zagranicznym jest fundusz inwestycyjny otwarty lub spółka inwestycyjna z siedzibą w państwie członkowskim, prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe. W rezultacie zagraniczny fundusz jest funduszem inwestycyjnym działającym na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych, a więc należy do kręgu podmiotów zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.NSA dodał, że nie ma znaczenia, iż nowelizacja ustawy o CIT wprowadziła do art. 6 ust. 1 nowy pkt 10a, który określa warunki zwolnienia dla instytucji wspólnego inwestowania, posiadających siedzibę w innym niż Polska państwie UE lub EOG.Wyrok NSA z 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1005/11, prawomocny
OPINIA EKSPERTADr Janusz Fiszer partner w PwC, docent Uniwersytetu WarszawskiegoWyrok jest zdecydowanie nieprawidłowy. Zwolnienie na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT przysługuje bowiem jedynie funduszom utworzonym i działającym na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych, czyli polskim. Teza, że zwolnienie to przysługuje też funduszom luksemburskim, ponieważ są funduszami, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o funduszach inwestycyjnych, jest błędna, gdyż wspomniana ustawa nie reguluje kwestii zwolnień podatkowych. Przepis art. 2 pkt 9 tej ustawy jest jedynie ustawowym słowniczkiem pojęć, lecz nie stanowi samodzielnej, materialnej podstawy do korzystania ze zwolnienia ani też nie zrównuje funduszy zagranicznych – co do ich statusu prawnego – z polskimi. Zwolnienie podatkowe dla niektórych zagranicznych  – europejskich – funduszy inwestycyjnych i to pod ściśle określonymi warunkami przewiduje szczególny przepis, czyli art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT.
W tym kontekście należy zwrócić uwagę na prawidłowe, najnowsze orzeczenie WSA w Warszawie z 27 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 1680/12), które potwierdza powyższą ocenę i stwierdza, że: „nie do pogodzenia z zasadą racjonalnego ustawodawcy w obowiązującym stanie prawnym jest konstrukcja (...), zgodnie z którą art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT odnosi się także do funduszy zagranicznych. (...) Wolą ustawodawcy nie było zwolnienie wszystkich funduszy inwestycyjnych, lecz tylko spełniających określone kryteria, podobne do tych, które muszą spełnić polskie fundusze inwestycyjne”.
Dochód z dywidendy zostanie opodatkowanyWojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie o CITTEZA Jeśli spółka dominująca nie ma bezpośrednio 10 proc. udziałów w kapitale spółki wypłacającej dywidendę, to dochód z dywidendy nie będzie zwolniony z podatku dochodowego w Polsce.STAN FAKTYCZNY Spółka z o.o. (skarżąca) jest podatnikiem podatku dochodowego i ma siedzibę oraz zarząd w Polsce. Jej większościowym wspólnikiem (z 99,99-proc. udziałem) jest spółka z o.o. spółka komandytowa (dalej: spółka osobowa, zakład). Ma ona dwóch wspólników. Pierwszym – komandytariuszem – jest podmiot mający osobowość prawną z siedzibą w Niemczech (dalej: spółka dominująca). Drugim jest spółka z o.o. (dalej: komplementariusz). Spółka osobowa jest dla spółki dominującej zagranicznym zakładem.Skarżąca zamierza wypłacić dywidendę wspólnikowi – spółce osobowej (zakładowi). Zakład na dzień wypłaty dywidendy będzie miał udziały w kapitale skarżącej przez okres przekraczający 2 lata. Skarżąca otrzyma od spółki dominującej certyfikat rezydencji tej spółki wydany przez niemieckie władze podatkowe i uzyska oświadczenie potwierdzające brak korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania przez spółkę dominującą.UZASADNIENIE Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy dywidenda wypłacona przez skarżącą spółkę na rzecz zakładu spółki dominującej będzie zwolniona z CIT w Polsce.Sąd podzielił stanowisko fiskusa, który uznał, że spółka dominująca nie spełnia warunku bezpośredniego posiadania 10 proc. udziałów w kapitale skarżącej spółki, a więc dochód z dywidendy wypłaconej na rzecz zagranicznego zakładu spółki dominującej nie będzie korzystał ze zwolnienia.WSA wyjaśnił, że zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 2011 r., podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce ustala się w wysokości 19 proc. przychodu. Zgodnie z art. 22 ust. 4 tej ustawy zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w tym przepisie, w tym m.in. spółka uzyskująca dochody musi mieć bezpośrednio nie mniej niż 10 proc. udziałów (akcji) w kapitale spółki. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 4a ustawy o CIT udział nie mniejszy niż 10 proc. mieć musi nieprzerwanie przez 2 lata.Zdaniem WSA należy uznać, że zarówno spółka zależna, wypłacająca dywidendy, jak i spółka osobowa, stanowiąca zakład niemieckiej spółki dominującej, mają siedzibę w Polsce. Tym samym przy wypłacie dywidend nie dojdzie do transgranicznego przepływu środków, a jest to kolejny warunek zwolnienia wynikający z dyrektywy 90/435/EWG oraz dyrektywy Rady 2011/96/UE. Zwolnienie na podstawie dyrektywy nie ma więc zastosowania do krajowego przepływu środków. Należy zatem stosować art. 22 ust. 4c pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT oraz umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami. Nie dojdzie jednak do podwójnego opodatkowania, ponieważ art. 24 umowy pozwala zaliczyć podatek zapłacony w Polsce na poczet podatku niemieckiego.Wyrok WSA w Krakowie z 13 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1561/12, nieprawomocny
OPINIA EKSPERTAMariusz Aleksandrowicz wspólnik w departamencie podatkowym kancelarii FKA Furtek Komosa AleksandrowiczOmawiany wyrok kolejny raz potwierdza, że dyrektywa Rady 90/435/EWG oraz zastępująca ją dyrektywa Rady 2011/96/UE nie mają zastosowania, gdy polska spółka kapitałowa wypłaca dywidendę na rzecz położonego w Polsce zakładu spółki dominującej pochodzącej z innego państwa UE. Sytuacja ta nie jest uznawana za transgraniczną, a czysto krajową. W mojej ocenie nie jest to zasadne, gdyż w prawie polskim ta sytuacja krajowa została zrównana z transgraniczną. Co prawda NSA w wyroku z 9 grudnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 777/10) uznał, że na gruncie dyrektywy Rady 90/435/EWG wniesienie udziałów do spółki osobowej (nawet będącej zakładem) przerywa związek między spółką zależną a dominującą, to pogląd ten budzi wątpliwości w przypadku transparentnej podatkowo spółki osobowej, gdzie skutki podatkowe rozpoznawane są nie na poziomie spółki osobowej, ale jej wspólników. Wyrok TSUE (C-48/07), na który powołał się sąd, w tym zakresie nie dotyczył wprost takiej sytuacji i należy żałować, że WSA mimo wniosku zgłoszonego przez podatnika nie zdecydował się na skierowanie pytania prejudycjalnego do TSUE.
Zyski spółki cypryjskiej będą podlegać CIT w PolsceWojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu o spółkachTEZA Dochód uzyskiwany przez spółkę z tytułu udziału w SKA w charakterze akcjonariusza podlega opodatkowaniu CIT w Polsce.STAN FAKTYCZNY Podatnik chce utworzyć spółkę kapitałową prawa cypryjskiego (dalej: spółka), która podlegać będzie na Cyprze nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, i będzie tam rezydentem podatkowym. Następnie skarżąca przeniesie do tej spółki swoje akcje w spółce komandytowo-akcyjnej (SKA) z siedzibą w Polsce. Spółka cypryjska stanie się więc akcjonariuszem SKA, nie będzie natomiast pełnić funkcji komplementariusza.UZASADNIENIE Należało rozstrzygnąć, czy dochód uzyskiwany przez spółkę z tytułu udziału w SKA w charakterze akcjonariusza będzie opodatkowany CIT w Polsce. Podatnik twierdził, że nie, ponieważ dochodów akcjonariusza SKA nie można uznać za dochody z prowadzenia działalności. Z kolei organy podatkowe uznały, że spółka będzie prowadziła zakład w Polsce i jej dochód będzie opodatkowany w Polsce, na co wskazuje art. 7 umowy polsko-cypryjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.Zdaniem sądu organ podatkowy miał rację. Posiadanie przez spółkę kapitałową (podmiot prawa cypryjskiego z rezydencją podatkową na Cyprze) praw udziałowych w SKA utworzonej zgodnie z prawem polskim skutkuje powstaniem zakładu spółki cypryjskiej w Polsce w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a dochody z udziału w SKA stanowić będą dochody z działalności.Sąd wyjaśnił, że uchwała NSA z 16 stycznia 2012 r. (sygn. akt II FPS 1/11) dotycząca SKA nie ma zastosowania w omawianej sprawie, ponieważ dotyczyła stosowania przepisów o CIT, a nie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Należy więc rozstrzygnąć, który przepis umowy ma zastosowanie. Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim z tych państw przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. WSA nie miał wątpliwości, że posiadanie przez cypryjską spółkę z o.o. praw udziałowych w polskiej SKA oznacza, że spółka cypryjska będzie miała obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów, które powstaną z tytułu posiadanych akcji w polskiej spółce osobowej. Akcje polskiej SKA będące w posiadaniu cypryjskiej spółki stanowią bowiem przedsiębiorstwo tej spółki w rozumieniu art. 7 umowy. Sąd dodał, że o tym, jak opodatkować dochód, decydują przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).Wyrok WSA w Poznaniu z 4 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 731/12, nieprawomocny
OPINIA EKSPERTAŁukasz Kosonowski doradca podatkowy, menedżer w MDDP Michalik Dłuska DziedzicWyrok nie wskazuje jednoznacznie zasad opodatkowania dochodu spółki cypryjskiej z tytułu uczestnictwa w polskiej SKA. Z jednej strony WSA zakwestionował stanowisko prezentowane przez podatnika, zgodnie z którym dochód taki należy traktować jako inny dochód. Z drugiej strony uznał, że uczestnictwo spółki cypryjskiej w SKA oznacza, że ma ona w Polsce zakład w rozumieniu umowy, z którego dochód może podlegać opodatkowaniu również w Polsce.Ważna jest też inna teza, zgodnie z którą zasady opodatkowania tego dochodu powinny być ustalone w oparciu o przepisy ustawy o CIT. Takie odwołanie może oznaczać, że dochód SKA przypadający na spółkę cypryjską nie będzie opodatkowany do momentu faktycznej wypłaty dywidendy. Choć ustawa o CIT nie wskazuje tego wprost, to taka interpretacja została przedstawiona zarówno przez ministra finansów w interpretacji z 11 maja 2012 r., jak i NSA (uchwała, sygn. akt II FPS 1/11).Wymiana akcji dla mniejszościowych udziałowców bez PITWojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie o dochodachTEZA Przepis ustawy z 26 lipca 1991 r. o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) dotyczący wymiany udziałów nie przewiduje żadnych wymogów co do liczby udziałów (akcji) nabywanych przez spółkę nabywającą od poszczególnych udziałowców (akcjonariuszy) spółki nabywanej. Wymiana udziałów jest więc neutralna podatkowo dla mniejszościowych udziałowców.STAN FAKTYCZNY Podatnik ma udziały lub akcje w spółkach kapitałowych. Dają one mniej niż 50 proc. praw głosu. Jej udziałowcami są też inne osoby fizyczne, ale żadna z nich nie ma bezwzględnej większości praw głosu. Skarżący wraz z innymi udziałowcami chce wnieść udziały w spółce na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego innej spółki kapitałowej. Spółka nabywająca uzyska bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały będą wnoszone.UZASADNIENIE Spór dotyczył tego, czy w związku z przeprowadzeniem opisanej transakcji wymiany udziałów skarżący będzie musiał zapłacić PIT. Sąd przyznał, że przepis art. 24 ust. 8a ustawy o PIT gwarantuje neutralność podatkową transakcji, w wyniku której spółka nabywająca udziały (akcje) od udziałowców innej spółki koncentruje prawa głosu w tej spółce. Jednocześnie przepis umożliwia podwyższanie własnego kapitału zakładowego poprzez emisję akcji. Jeżeli więc spółka nabywająca osiąga te cele poprzez wymianę własnych udziałów na udziały wspólników innej spółki i równocześnie uzyskując w tej innej spółce większość praw głosu albo posiadając już taką większość, zwiększa liczbę udziałów w tej innej spółce, wówczas do przychodów nie zalicza się wartości udziałów przekazanych udziałowcom (akcjonariuszom) tej innej spółki oraz wartości udziałów nabytych przez spółkę.Sąd dodał, że w przypisie chodzi o to, żeby spółka nabywająca uzyskała bezwzględną większość praw głosu w innej spółce. Co ważne, art. 24 ust. 8a ustawy o PIT nie przewiduje żadnych wymogów co do liczby udziałów (akcji) nabywanych przez spółkę nabywającą od poszczególnych udziałowców (akcjonariuszy) spółki nabywanej. W związku z tym możliwe jest zsumowanie udziałów przenoszonych przez kilku wspólników w celu dokonania wymiany udziałów – według proporcji określonej w tym przepisie.Wyrok WSA w Krakowie z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1577/12, nieprawomocnyOPINIA EKSPERTAIzabela Ukonu starszy konsultant w AccreoSąd opowiedział się za pozytywną dla podatników interpretacją art. 24 ust. 8a ustawy o PIT, wskazując, że przepis ten nie wprowadza żadnych wymogów co do liczby udziałów (akcji) nabywanych przez spółkę nabywającą od poszczególnych udziałowców (akcjonariuszy) spółki nabywanej. Takie podejście oznacza, że możliwe jest zsumowanie udziałów przenoszonych przez kilku wspólników w ramach procesu wymiany udziałów, zgodnie z proporcją zawartą w wyżej wymienionym przepisie. Warto zauważyć, że w projekcie nowelizacji ustaw o PIT i CIT z 12 lutego 2013 r. zaproponowano zmianę art. 24 ust. 8a ustawy o PIT jednoznacznie wskazującą, że spełnienie warunków dotyczących transakcji wymiany udziałów należy oceniać przez pryzmat każdego pojedynczego udziałowca, a nie ich grupy.Oprac. Łukasz Zalewski 
źródło: Dziennik Gazeta Prawna