Prawodawstwo polskie oparte jest na zasadzie stanowiącej, że budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane stanowią części składowe nieruchomości gruntowej, a skutkiem tego - własność właściciela gruntu (superficiessolo cedit). Własność gruntu rozciąga się zatem nad i pod jego powierzchnią. Taka formuła prawa własności nieruchomości wyklucza własność warstwową, tzn. taką, która pozwalałaby na odrębną własność poszczególnych warstw gruntu czy przedmiotu zabudowy. W obecnym stanie prawnym korzystanie z nieruchomości przez osobę niebędącą jej właścicielem, jako wyjątek od ogólnej zasady, może przyjmować formę użytkowania wieczystego, ograniczonych praw rzeczowych bądź praw obligacyjnych.

Odrębna własność obiektów budowlanych i prawo zabudowy to planowane regulacje umożliwiające oderwanie własności obiektów położonych na, nad albo pod gruntem, poprzez nadanie im odrębnego statusu prawnego i stworzenie prawnych możliwości realizacji inwestycji budowlanych na cudzych gruntach. Od paru lat trwają prace nad projektami ustaw zakładającymi powołanie nowego ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa zabudowy (przez działającą do grudnia 2015 roku przy ministrze sprawiedliwości Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego) oraz nad możliwością ustanawiania odrębnej własności obiektów budowlanych (w Ministerstwie Rozwoju, dawniej: Ministerstwo Infrastruktury).

(...)