Nowa ustawa o obligacjach – projekt przyjęty przez rząd
20 listopada 2014r. odbyło się spotkanie grupy roboczej BPCC ds. podatków i finansów, dotyczące nowej ustawy o obligacjach.
Na wstępie Leszek Rydzewski i Aleksandra Pokropek z kancelarii FKA Furtek Komosa Aleksandrowicz przedstawili główne problemy związane z projektem: uelastycznienie zasad ustanawiania zabezpieczeń obligacji, wprowadzenie uniwersalnego administratora zabezpieczeń (wzorowanego na administratorze zastawu i hipotek), możliwość emitowania nowych rodzajów obligacji (obligacji wieczystych i podporządkowanych) i przede wszystkim - możliwość powołania w warunkach emisji zgromadzenia obligatariuszy i zasady jego funkcjonowania.
Po prezentacji odbyła się dyskusja panelowa z udziałem m.in. przedstawiciela GPW – Roberta Kwiatkowskiego, Wicedyrektora Działu Rozwoju Sieci Biznesowej oraz przedstawiciela Trigon DM S.A. – Tomasza Rewery, Dyrektora z Investment Banking.
Uczestnicy dyskutowali m.in. o dopuszczonej w projekcie praktyce możliwości ustanowienia zabezpieczeń po wyemitowaniu obligacji. Ma to znaczenie w przypadku refinansowania innego długu z emisji obligacji lub rolowania obligacji, kiedy zabezpieczenia nowej emisji będą mogły być bez przeszkód ustanawiane dopiero po zwolnieniu zabezpieczeń pierwotnej emisji. Poruszono również zasady funkcjonowania – na tle dotychczasowych doświadczeń z administratorami zastawów i hipotek – administratora zabezpieczeń, jako z jednej strony podmiotu, z którym umowę zawiera emitent, a z drugiej strony – jako podmiotu działającego w interesie (na rachunek) obligatariuszy.
Jego rola staje się kluczowa w razie naruszenia warunków emisji i konieczności egzekwowania płatności z przedmiotu zabezpieczenia. Z tego też względu wspomniano o niezrealizowanym przed kilku laty pomyśle powołania „systemowego” administratora wspólnie przez grupę instytucji finansowych; poruszono kwestię, kto pod względem logistycznym może być dobrze przygotowany do pełnienia roli administratora zabezpieczeń, i oprócz wyspecjalizowanych podmiotów z grup instytucji finansowych wskazano na firmy windykacyjne, które dysponują odpowiednimi zasobami ludzkimi i technicznymi. Zwrócono uwagę, że potrzebne będzie wypracowanie przez rynek wspólnego poziomu oczekiwań inwestorów co do roli i profilu tych podmiotów.
Wreszcie, dyskutowano o zasadach zmiany warunków emisji obligacji uchwałą zgromadzenia obligatariuszy i celowości wprowadzenia przymusowego wykupu obligatariuszy sprzeciwiających się zmianom warunków emisji. Z jednej strony, dopuszczenie możliwości zmiany warunków emisji przez odpowiednią większość podąża za praktyką rynkową (choć nie przez wszystkich uczestników rynku aprobowaną), a przymusowy wykup byłby wentylem bezpieczeństwa przy braku konsensu wierzycieli (nawet jeśli przepis, który epizodycznie pojawił się w projekcie ustawy nie był doskonały).
Z drugiej strony, wierzyciel, nawet jeśli mniejszościowy, nie powinien być poddany presji wynikającej z takiego wykupu. Rozważano również, jak mała mniejszość powinna uruchamiać prawo wcześniejszego wykupu (jeśli nie projektowane poniżej 25% przegłosowanych, to może 20% albo nawet 10%), by zapobiec obawom inwestorów, a także, czy w razie braku regulacji ustawowej co do przymusowego wykupu, będą przeszkody, by w warunkach emisji (jako umowie emitenta z obligatariuszami) przewidzieć specjalny przypadek wcześniejszego wykupu takiej mniejszości (analogicznie do wcześniejszego wykupu na żądanie emitenta w określonych rocznicach daty emisji).
Podsumowując panel, uczestnicy zgodzili się, że kierunek zmian jest słuszny, wejście w życie nowej ustawy będzie lepsze niż stan obecnie obowiązującej ustawy, a poszczególne kwestie kontrowersyjne mogą być rozwiązywane w praktyce uczestników rynków kapitałowych.
Więcej na stronie BPCC
