Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu o przychodachTEZA Jeśli kontrakt zawarła spółka niemiecka mająca oddział w Polsce ze spółką polską, to nie dotyczy on oddziału. Jeśli oddział nie podejmował czynności związanych z taką umową, to nie należy mu przypisać przychodu i uwzględniać związanych z tym przychodem kosztów jego uzyskania.STAN FAKTYCZNY Spółka jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy, spółki niemieckiej. W 2010 roku oddział dostał od spółki polskiej, podwykonawcy, fakturę za wykonane usługi na rzecz spółki niemieckiej i zapłacił należność. Nieruchomość, której dotyczyły wykonane usługi architektoniczne, nie jest składnikiem majątku ani spółki niemieckiej, ani jej oddziału, ani spółki polskiej. Właścicielem jest zamawiający. Za wykonanie usług oddział wystawił notę obciążeniową na spółkę niemiecką. Uzyskany za wykonanie usług przychód został opodatkowany w Polsce przez wykonawcę usługi, czyli spółkę polską.UZASADNIENIE Oddział twierdził, że dla niego jest to zdarzenie neutralne podatkowo. Sąd wskazał, że oddział na wezwanie organu podatkowego uzupełnił stan faktyczny. Oświadczył, że usługi nie dotyczyły oddziału, ale spółki macierzystej. Zastosowanie w sprawie mają więc przepisy polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej umowy, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Artykuł 7 ust. 2 umowy stanowi, że jeżeli przedsiębiorstwo umawiającego się państwa wykonuje działalność w drugim państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu, w każdym umawiającym się państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.Sąd wyjaśnił, że z przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika zasada, że zyski przedsiębiorstwa opodatkowuje państwo rezydencji. Istnienie zakładu ma natomiast znaczenie dla rozstrzygnięcia, czy zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby, czy też w państwie źródła i w państwie siedziby. Gdy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim państwie poprzez położony tam zakład, państwo położenia zakładu może opodatkować zyski przedsiębiorstwa w takiej mierze, jakie można je przypisać zakładowi. Jeśli, jak wskazuje skarżący, kontrakt zawarty między macierzystym przedsiębiorstwem a spółką polską nie dotyczył oddziału, to nie należy przypisać zakładowi z tego tytułu przychodu i tym samym uwzględniać związanych z tym przychodem kosztów.Opr. Łukasz ZalewskiWyrok WSA w Poznaniu z 29 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 887/11, nieprawomocny.KOMENTARZ EKSPERTAMarta Ignasiak, doradca podatkowy FKA Furtek Komosa AleksandrowiczSąd w Poznaniu ma rację, uznając, że czynności niezwiązane z działalnością zakładu nie powinny być włączane do jego przychodów. Spór dotyczył nie tyle alokacji zysku przedsiębiorstwa zagranicznego między państwo źródła a państwo rezydencji (zysku pochodzącego od zleceniodawcy - właściciela nieruchomości - nabywającego usługi od niemieckiej spółki, która w tym celu angażowała polskie biuro architektoniczne), lecz wykazania przez polską spółkę kosztu polskiej faktury i przychodu z refaktury (noty) na centralę. Pomimo że w relacji z centralą oddział powinien być traktowany jak przedsiębiorstwo niezależne, w tego typu przypadkach nie powinien rozpoznawać ani przychodu, ani kosztu. Reguła ta wynika bezpośrednio z treści art. 7 ust. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a RFN, zgodnie z którym zakładowi zagranicznego przedsiębiorstwa nie można przypisać zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa. Zgodnie ze stanowiskiem OECD przepis ten dotyczy właśnie takich przypadków, gdyż jednostki nieprowadzące innej działalności niż nabywanie towarów dla centrali z zasady w ogóle nie stanowią zakładu.źródło: Dziennik Gazeta Prawna